Wat lezen we vandaag in de krant? De kosten voor het energie-eiland in de Noordzee dreigen op te lopen tot 7 miljard euro—een veelvoud van de oorspronkelijke schatting van 2,2 miljard euro door minister van Energie, Tinne Van der Straeten. Jarenlang werd zij door de pers geprezen als een briljante minister, maar het lijkt eenvoudig om dat imago hoog te houden wanneer je met miljarden kunt schuiven alsof het kleingeld is. Wanneer zal er eindelijk een journalist opstaan om te belichten hoe schadelijk haar beleid werkelijk is geweest voor ons land?
"Het energie-eiland wordt een knooppunt van windenergie op zee om groene, goedkope energie te voorzien voor onze gezinnen en bedrijven", vertelde minister van Energie Tinne Van der Straeten op 3 oktober 2023. Dat is dus maar net iets meer dan een jaar geleden.
Het is overigens niet alleen de verantwoordelijkheid van ons Tinne. De milieuvergunning voor het project werd verleend door de toenmalige Minister van de Noordzee, Vincent Van Quickenborne (Open VLD). U weet wel, nog zo’n briljant figuur. Soms vraag je je af of er misschien iets achter de schermen (of eerder onder tafel) speelt. Maar dat zou in ons land natuurlijk nooit gebeuren… of toch? Oordeel vooral zelf.
De afgelopen jaren raak ik steeds vaker gefrustreerd door de incompetentie van onze politici. Vooral de Vivaldi-regering was een ware ramp. De kosten van het groene wanbeleid zijn nauwelijks te berekenen. Toch lijkt het de Vlaming nauwelijks te interesseren, en helaas blijven ook de journalisten van de gesubsidieerde media opvallend stil.
Kijk bijvoorbeeld naar Petra De Sutter, het andere zogenaamde genie van Groen. Ze is constant op televisie en wordt door velen op handen gedragen. Maar heb je ooit een journalist gezien die schrijft over hoe het aandeel van BPost, waarvoor zij als minister verantwoordelijk is, van 10 euro naar 2,40 euro is gekelderd? Daar is anderhalf miljard euro in rook opgegaan. Maar op televisie krijgen we vooral te zien hoe goed ze kan koken, en dat lijkt de Vlaming prima te vinden. Het is werkelijk om moedeloos van te worden.
Dan terug naar ons Tinne. In oktober 2020 was ze er rotsvast van overtuigd dat we tegen 2025 geen kernenergie meer nodig zouden hebben in ons land. Goed, ik moet toegeven dat we nog een paar maanden hebben en misschien komt Tinne inderdaad nog met een wonderoplossing, ze is tenslotte nog steeds de verantwoordelijke minister. Toch blijf ik bij de mening die ik al in 2020 had: het is niet alleen dom, maar ronduit absurd om kernenergie volledig af te schaffen. Gelukkig was Bouchez van de MR er om de definitieve kernuitstap te blokkeren. Hij was de enige binnen Vivaldi met nog een beetje gezond verstand. De rest was helaas te kortzichtig, en nu zitten we opgescheept met gigantische schulden en een energiefactuur die de komende jaren alleen maar zal stijgen.
Met al het geld dat de afgelopen jaren onder het bewind van Tinne en haar collega’s is verspild, hadden we kunnen investeren in nieuwe kerncentrales die ons dag en nacht van energie zouden voorzien. Dit zou niet alleen hebben gezorgd voor stabiele, betrouwbare energie, maar ook voor meer onafhankelijkheid van andere landen. We hadden kunnen bouwen aan een zelfvoorzienend, toekomstgericht energiesysteem. Toch blijf ik hopen dat de Vlaming uiteindelijk inziet hoe schadelijk het beleid van de afgelopen jaren is geweest. Maar er is nog tijd om het tij te keren. Als steeds meer mensen bewust worden van de keuzes die zijn gemaakt, kunnen we gezamenlijk aandringen op verandering en op een koers die echt in het belang van onze samenleving ligt. Ik zal in ieder geval blijven schrijven, met de overtuiging dat we samen kunnen streven naar een betere toekomst en dat verandering mogelijk is, zolang we de juiste weg inslaan.
Steven Arrazola de Oñate
Bewuste incompetentie vrees ik.