De afgelopen jaren is er in Europa, inclusief België, een zorgwekkende trend zichtbaar geworden die voor velen totalitaire trekjes vertoont. Het lijkt alsof beleidsmakers onder het mom van veiligheid en vooruitgang steeds meer grip willen krijgen op de levens van hun burgers. Of het nu gaat om voorstellen voor een Digital ID, het rijbewijsslot of ANPR-camera’s, de maatregelen roepen vragen op over de mate van controle die we als maatschappij acceptabel vinden. Het meest opvallende aan de huidige ontwikkelingen is het patroon waarin overheden stap voor stap meer controle uitoefenen. Vaak worden nieuwe maatregelen geïntroduceerd met nobele argumenten: verkeersveiligheid, milieubescherming of bestrijding van criminaliteit. Echter, een diepere analyse onthult dat deze initiatieven vaak neerkomen op een inperking van individuele vrijheden.
Deze week lieten onze Vlaamse politici opnieuw enkele gevaarlijke voorstellen opwaaien. Bart De Wever stelde voor om elk voertuig te voorzien van een alcoholslot. Dit zou zogezegd een reactie zijn op een dodelijk ongeval met een bestuurder die ondanks een opgelegd alcoholslot toch zonder reed. Maar moet iedereen daarom zo'n slot krijgen? Veiligheid lijkt hier niet de echte drijfveer te zijn. Het uiteindelijke doel is om het alcoholslot te koppelen aan onze Digital ID, waarmee gecontroleerd kan worden wie een voertuig bestuurt en onder welke omstandigheden. Hoewel dit op het eerste gezicht positief lijkt, brengt het risico’s met zich mee. Wat als je rijgedrag wordt ingeperkt op basis van CO2-uitstoot? Of, erger nog, op basis van je politieke overtuigingen? Dit klinkt misschien ver gezocht, maar in autoritaire regimes zoals China zijn sociale kredietscores, die dit soort beperkingen mogelijk maken, al realiteit.
Ook Annelies Verlinden kwam deze week opnieuw met haar favoriete stokpaardje: Chatcontrol. Het plan om al onze berichten te scannen onder het voorwendsel van veiligheid. Maar laten we eerlijk zijn, dit is niets meer dan een excuus om de sociale media van burgers te controleren. Het echte probleem, zoals de uitwisseling van illegale content, speelt zich af op het Dark Web. Misschien zou Annelies er goed aan doen om eens echte experts te raadplegen. Het officiële argument is de strijd tegen beelden van kindermisbruik, maar daar draait het niet om. Het werkelijke doel is totale controle. Steeds weer passen ze dezelfde strategie toe: uw privacy inruilen voor uw veiligheid. En uiteindelijk levert het zelfs die veiligheid niet op. Zo voorspelbaar.
De Belgische overheid heeft keer op keer bewezen onbetrouwbaar te zijn in het omgaan met de gegevens van haar burgers. Denk aan de vele datalekken, bureaucratische blunders en zelfs regelrechte schendingen van vertrouwen. Toch wil diezelfde overheid nu toegang tot al onze digitale communicatie onder het mom van Chatcontrol – zogenaamd om beelden van kindermisbruik te bestrijden. Maar laten we eerlijk zijn: dit draait niet om veiligheid, maar om macht. Onder het voorwendsel van "kinderen beschermen" wordt een systeem gecreëerd waarin iedereen als verdachte wordt behandeld. Geen enkel bericht blijft privé, geen enkel gesprek veilig, geen vrijheid onaangetast. Dit is geen veiligheidsmaatregel; dit is de basis voor een surveillancestaat. Het bekende argument dat "wie niets te verbergen heeft, niets te vrezen heeft" is door de geschiedenis heen de mantra van tirannen geweest.
Ondertussen vinden de echte criminelen – georganiseerde netwerken en dark web-gebruikers – moeiteloos manieren om buiten bereik te blijven. Wat Chatcontrol oplevert, is een stroom van onschuldige burgers die door algoritmen worden doorgelicht, verdacht gemaakt en soms zelfs gecriminaliseerd. En denk maar niet dat het daarbij blijft: wetten als deze groeien altijd. Vandaag kindermisbruik, morgen alles wat de overheid onwelgevallig is. De Belgische overheid heeft keer op keer laten zien niet in staat te zijn om zorgvuldig met gevoelige gegevens om te gaan. Waarom zouden we hen nu vertrouwen met toegang tot onze meest persoonlijke communicatie? Dit is geen veiligheidsbeleid, maar een blauwdruk voor machtsmisbruik en controle.
We beginnen steeds beter te begrijpen waarom ze onze vingerafdruk op de eID willen. Alleen een smartphone is niet genoeg, want die kun je door iemand anders laten gebruiken. Daarom willen ze dat je je vingerafdruk ter plekke scant, zodat ze 99% zeker zijn dat jij het bent. Maar waarom stoppen bij 99%? De ultieme controle is natuurlijk 100% zekerheid: een RFID-chip in je hand! Ondertussen werd in Duitsland deze week een burger veroordeeld omdat hij bondskanselier Olaf Scholz in een besloten Telegram-groep een "idioot" had genoemd. De overheid beweert dat deze onschuldige opmerking "het leven en de geloofwaardigheid van Scholz schaadt." Dit is een directe aanval op de vrijheid van meningsuiting. Stel je voor dat je in een land leeft waar zelfs privé-kritiek op politici tot vervolging leidt. Duitsland, net als België, lijkt steeds verder af te glijden richting autoritarisme. De machthebbers van de "EUSSR" lijken steeds banger te worden voor burgers die wakker worden en kritisch durven zijn.
Ik vrees dat het hier niet om incompetentie gaat, maar dat ze precies weten wat ze doen: een steeds strakkere controle uitoefenen op iedere beweging van de burgers – Big Brother in actie. Het recente incident met het rijverbod gebruiken ze nu als excuus om dit soort maatregelen door te drukken. Dit heeft volgens mij niets te maken met meer veiligheid, maar alles met meer controle. En, niet onbelangrijk, om ons meer te laten betalen. Denk maar aan de aankomende CO2-taks: met hun systemen kunnen ze perfect achterhalen wie, waar en waarom gereden heeft, en daar de taks op baseren. Zowel onze privacy als onze vrijheid staan op het spel. Maar wie van onze politici is er nog bereid om voor ons op te komen?
Volgens Jambon zouden de ANPR-camera’s oorspronkelijk enkel ingezet worden om zware criminelen aan te pakken. Maar kijk waar we nu staan: iedereen staat onder constante surveillance, voor de meest banale zaken. Ironisch genoeg hebben juist die zware criminelen er geen hinder van, want zij gebruiken simpelweg valse nummerplaten.
Totalitarisme begint altijd met kleine, onschuldige stapjes – alsof we kikkers zijn in een langzaam opwarmende kookpot. Het duurt niet lang voordat begrippen als "racisme," "haat," en "fake news" erbij gehaald worden, zogenaamd om ons te "beschermen." Dit past perfect in de Globalistische Agenda en het steeds verder ontwikkelende social credit system. Het meest frustrerende? Iedereen kijkt toe, doet niets, en keurt het vaak zelfs goed.
In zijn boek 1984 waarschuwde George Orwell voor een toekomst waarin staten volledige controle uitoefenen over informatie, gedrag en zelfs gedachten. Hoewel deze dystopie destijds fictie leek, zien we vandaag parallellen. ANPR-camera’s, die ooit bedoeld waren voor zware misdrijven, worden nu ingezet om werknemers te controleren op hun woon-werkverkeer. Dergelijke praktijken lijken meer op een Big Brother-samenleving dan op een liberale democratie.
De vraag is niet alleen hoe ver de overheid mag gaan in haar controle, maar ook hoe wij als burgers hierop reageren. Democratische controlemechanismen, onafhankelijke media en kritisch burgerschap zijn essentieel om de balans te bewaren. Burgers moeten alert blijven en beleidsmakers ter verantwoording roepen. Transparantie, proportionaliteit en respect voor fundamentele rechten moeten de hoekstenen blijven van elk beleid. Daarom roep ik jullie opnieuw op om in actie te komen tegen deze waanzin. Stuur mails naar politici, reageer op hun sociale media en laat je stem horen. Alleen door voldoende druk uit te oefenen, kunnen we deze dwaasheden een halt toeroepen. Dus alsjeblieft, blijf niet langer stil – onderneem iets!
De recente ontwikkelingen in Europa en België tonen aan dat onze vrijheden niet vanzelfsprekend zijn. Terwijl sommige maatregelen wellicht noodzakelijk zijn voor een moderne samenleving, moeten we waakzaam blijven dat deze niet leiden tot een digitale gevangenis. Vrijheid is niet iets wat we zomaar inruilen voor veiligheid. Zoals het spreekwoord zegt: “Wie zijn vrijheid opgeeft voor veiligheid, verdient geen van beide.”
Steven Arrazola de Oñate
Comments