Neen Tegen De Hyperseksualisering Van Onze Kinderen

Gisteren in Het Laatste Nieuws schreef Guy Van Vlierden het volgende: ”Temidden van brandstichtingen op scholen breidt ook het vreedzame protest tegen de seksuele voorlichting van kinderen zich uit. En in dat bonte allegaartje valt een groeiend leger complotdenkers op. Mensen die zich eerder keerden tegen vaccinatie en lockdowns, maar ook het klimaatprobleem ontkennen en zich kanten tegen de bewapening van Oekraïne. Ze teren daarbij op ‘fake news’ en hopen hun strijd ook naar Vlaanderen te brengen.”

Wanneer de term "complotdenker" in de media wordt gebruikt, prikkelt dat steevast mijn nieuwsgierigheid. Daarom neem ik vandaag graag de gelegenheid om te schrijven over de werkelijke achtergronden. Waarom wordt het uiten van kritiek meteen bestempeld als "complotdenken"? De laatste 30 jaar werd je ook bestempeld als complotdenker als je durfde uiten dat het kindermisbruik in de katholieke kerk niet louter beperkt bleef tot enkelingen. Sinds de VRT reportage Godvergeten zien de 'kwaliteitsjournalisten' eindelijk ook in dat er, helaas, veel meer aan de hand was. Alle elementen om dit te doorzien lagen echter al jaren op tafel. Volgens mij is recent zelfs de slinger iets te ver doorgeslagen want uiteraard en gelukkig is de overgrote meerderheid van de priesters wel mentaal gezond en leveren zij wel waardevol werk. Maar terug naar Guy. Waarom wordt iemand als een "wappie" weggezet alleen omdat hij of zij de oprechte wens koestert dat het bloedvergieten in Oekraïne stopt en er niet langer dagelijks honderden mensen onnodig sterven? Enige tijd geleden schreef ik een artikel waarin ik dieper inging op het conflict in Oekraïne (bron). Misschien zou het verstandig zijn als Guy Van Vlierden dit artikel ook eens doorneemt, zodat hij kan begrijpen dat de situatie veel complexer is dan vaak wordt voorgesteld. Maar natuurlijk mogen we van een gemiddelde journalist ook niet al te veel diepgang verwachten.

Maar goed, vandaag wil ik inzoomen op de ‘seksuele voorlichting’ waar Guy Van Vlierden het over heeft. Seksuele voorlichting op scholen is iets wat al decennialang wordt gegeven, en het is moeilijk voor te stellen dat iemand hier tegenstander van zou zijn. Toch zijn er tegenwoordig zorgen over hoe men van plan is deze seksuele voorlichting in de toekomst te hervormen. Hoewel ik geen expert ben op dit gebied, zal ik proberen de problematiek te belichten, omdat ik van mening ben dat de media dit onderwerp niet altijd op een evenwichtige manier behandelen. In Franstalig België lijkt men al verder te zijn in dit proces, en de afgelopen weken is er veel ophef over ontstaan. Om dit te begrijpen, moeten we teruggaan naar 2012, toen het parlement van de Franse Gemeenschap een decreet aannam dat scholen verplichtte om aan ‘seksuele opvoeding’ te werken. Scholen hadden nog steeds enige vrijheid om de inhoud zelf te bepalen, wat niet in goede aarde viel bij organisaties die zich bezighouden met seks en gendergerelateerde kwesties. Na wat lobbywerk werd in 2018 het EVRAS-label geïntroduceerd voor scholen die seksuele voorlichting gaven. EVRAS staat voor "Education à la Vie Relationelle, Affective & Sexuelle." Er werd ook een structuur opgezet om de aanpak te stroomlijnen. Vorig jaar, in oktober, werd de EVRAS-gids gepubliceerd, een document van maar liefst 303 pagina's dat bedoeld was als handleiding voor seksuele opvoeders. Dit document zou vanaf dit schooljaar als de bijbel van seksuele voorlichting dienen in het zuiden van België. Het bevat echter enkele zeer controversiële punten waar veel Franstalige ouders het absoluut niet mee eens zijn. Zo wordt gesteld dat seks mogelijk is vanaf 9 jaar, mits er wederzijdse toestemming is. Kinderen van 5 jaar moeten worden geïnformeerd dat het normaal is om van geslacht te kunnen veranderen. Vanaf 9 jaar wordt zelfs aangeraden om te twijfelen aan je genderidentiteit. Dit document volgt eigenlijk, en dat beseffen zeer weinig mensen, simpelweg de richtlijnen die de WHO al in 2010 heeft opgesteld en die sindsdien geleidelijk aan zijn geïmplementeerd in 53 lidstaten. In Vlaanderen wordt er ook gelobbyd door Sensoa om deze WHO-matrix hier te implementeren. De leerprogramma’s en het didactisch materiaal van SENSOA is gebaseerd op de ‘Comprehensive Sexuality Education’ of vertaald ‘Allesomvattende seksuele opvoeding’ van Unesco, WHO, International Planned Parenthood Federation (IPPF). Hierbij willen ze wereldwijd enkele van de ‘Sustainable Development Goals’ (duurzame ontwikkelingsdoelen) van de VN bereiken. Niet alleen bezorgde ouders, maar ook tal van kinderpsychiaters, psychologen en therapeuten publiceerden vorig jaar een open brief in de krant 'La Libre' onder de titel "Non à l’hypersexualisation de nos enfants au nom d’un soi-disant progressisme" (Nee tegen de hyperseksualisering van onze kinderen in naam van zogenaamd progressivisme). Volgens de eerder genoemde journalist van Het Laatste Nieuws zijn deze experts echter complotdenkers. Toch, Guy? Minister van Onderwijs Caroline Désir reageerde op de open brief door wijzigingen aan te kondigen. Echter, ondanks haar beloften, is er bijna een jaar later nog niets veranderd aan de tekst. Sterker nog, vorige week werd de originele tekst goedgekeurd in het Franstalig parlement. Dit veroorzaakte zeer heftige reacties onder onze Franstalige medeburgers. Helaas werden zelfs enkele scholen slachtoffer van brandstichtingen, wat absoluut onaanvaardbaar en verachtelijk is. Deze acties zijn ontzettend contraproductief omdat ze alle tegenstanders in hetzelfde kamp plaatsen en stigmatiseren als complotdenkers. Het is daarom van cruciaal belang dat we in de komende weken en maanden kritisch blijven maar dan op een genuanceerde en opbouwende manier.

In Vlaanderen is verzet ook noodzakelijk, omdat Sensoa haar lobbywerk voortzet. Ook zij komen met dezelfde extreme voorstellen van de WHO. Om de inclusie te bevorderen heeft Sensoa toolkits uitgewerkt voor de kleuterklas waarbij men leerkrachten aanbeveelt genderstereotypen te doorbreken. Daarbij verwijzen ze naar een lijst met ‘roldoorbrekende kinderboeken’ zoals ‘Het lammetje dat een varken is’. Didactische vragen worden aangeboden aan de lesgevers zoals: ‘Voel ik mij een jongen of een meisje?, Blijf ik voor altijd een jongen of een meisje?’. Het Sensoa-programma voorziet lesmateriaal over tongzoenen, masturbatie, voorspel en orgasme voor kinderen van 9 tot 12 jaar. Dit met het nodige visueel materiaal. Daarin komt ook een puberpanel van 16-, 17- en 18-jarigen aan bod dat over deze thema’s spreekt. Gelukkig zijn er bezorgde ouders in Vlaanderen die zich willen verzetten, zoals het Comité Bezorgde Ouders. Dit comité bestaat uit ouders en grootouders met diverse overtuigingen die bezwaar maken tegen wat zij beschouwen als 'vrijzinnige praktijkgerichte vroeg-seksualisering' door Sensoa. Ze beweren dat dit jongeren aanzet tot vroegtijdige seksuele experimenten. Het comité bestaat al sinds 2017 en voert al geruime tijd strijd. Het is dus zeker geen nieuw fenomeen zoals Guy Van Vlierden ons wil doen geloven. Deze week hebben ze samen met hun Franstalige tegenhangers een zeer interessante enquête gelanceerd, die u hier kunt vinden. Ik raad u ten zeerste aan om deze enquête in te vullen, omdat u dan kunt ontdekken welke maatregelen Sensoa ook in Vlaanderen graag zou willen implementeren. Ik vermoed dat u behoorlijk geschokt zult zijn als u alles invult. Guy Van Vlierden noemt u misschien een complotdenker, maar ik ben eigenlijk blij dat hij deze term gebruikt. Te weinig mensen in Vlaanderen en Nederland begrijpen namelijk dat de mainstream media deze term vooral gebruiken om mensen negatief af te schilderen en de mond te snoeren. Hoe meer ze dit blijven doen, hoe meer mensen zullen doorzien wat er werkelijk gaande is.

Ik wil ook graag aandacht vragen voor een prachtig initiatief dat gepland staat voor komende zaterdag in Gent. Op zaterdag 23 september 2023 organiseert "Hart Voor Onze Kinderen" een evenement met verschillende sprekers over het bovengenoemde thema in het Citadelpark te Gent. Ook de woordvoerster van het Comité Bezorgde Ouders zal daar spreken over de plannen van Sensoa.

Laten we ondanks alle spanningen en controverses rondom dit onderwerp vasthouden aan een positieve en hoopvolle boodschap. In een wereld waarin termen als "complotdenker" soms te snel worden gebruikt om kritische stemmen het zwijgen op te leggen, zien we ook een groeiend besef en bewustzijn bij mensen. Het feit dat er een breed spectrum van bezorgde ouders, experts en individuen opstaat om vragen te stellen over de hyperseksualisering van kinderen en andere kwesties, toont aan dat we als samenleving volwassen en openhartige discussies kunnen voeren. Het is echter in een liberale democratie ook belangrijk om ons uit te spreken als bepaalde groepen trachten geruisloos echt foute zaken door te drukken. Dit is precies wat er vandaag gaande is, en het is onze plicht om met zoveel mogelijk mensen een duidelijk signaal te geven dat we hier niet mee akkoord gaan, ongeacht de labels die ons opgeplakt worden. We moeten vasthouden aan onze overtuigingen en onze stem blijven laten horen, want alleen zo kunnen we de waardevolle discussies en veranderingen bewerkstelligen die onze samenleving nodig heeft.

Steven Arrazola de Oñate