Gisteren schreef Benjamin Dalle (CD&V), Vlaams minister van Brussel, Jeugd, Media en Armoedebestrijding een opiniestuk in De Morgen met als titel ‘De reactie op woke is veel gevaarlijker dan het fenomeen waartegen deze moderne kruisvaarders in het verweer gaan’. Hij noemt de anti-woke beweging een gevaar voor het Vrije Westen.
Vooreerst toont deze bijdrage aan dat de Vlaamse katholieke partij eigenlijk totaal irrelevant is geworden. Ze pretenderen een gezinspartij te zijn waar familie en gezin centraal zouden moeten staan als hoeksteen van de samenleving. In werkelijkheid doen ze echter vrolijk mee met het afbreken van onze cultuur en de normen en waarden die ons land ooit welvarend hebben gemaakt. Eergisteren kwamen ze nog in het nieuws met een wetsvoorstel dat winkelpromoties zoals ‘één kopen, één gratis’ verbiedt voor landbouw- en voedingsproducten. Hoe meer ze kunnen verbieden, hoe gelukkiger ze worden blijkbaar. Een groot denker is Benjamin nooit geweest. Het was trouwens ook deze minister die een aantal afleveringen van FC De Kampioenen liet cancelen.
In zijn tekst schrijft hij ook letterlijk de volgende zin: ”In ons land worden vooralsnog geen monden gesnoerd of vrijheden ingeperkt.” Toen ik dit las vroeg ik me af of deze man wereldvreemd is of gewoon heel speciale pillen gebruikt, want dit is toch werkelijk hallucinant na wat er de afgelopen drie jaar is gebeurd? Een gigantisch aantal wetenschappers, artsen en kritische denkers werden letterlijk de mond gesnoerd, gecensureerd én gecanceld. Mensen die zich weigerden te laten prikken met een experimenteel goedje werden letterlijk verbannen uit de samenleving. De avondklok is deze man blijkbaar ook al vergeten. Er was staatspropaganda, angstporno, polarisatie, desinformatie, segregatie, discriminatie, uitsluiting, bashing en framing. Dat noemt Benjamin blijkbaar het Vrije Westen.
Het Vrije Westen bestaat al jaren niet meer, maar op zijn positie heeft hij daar uiteraard weinig last van. Als de nog resterende kiezers van CD&V allemaal zouden begrijpen waarover deze discussie gaat verliezen ze meteen opnieuw de helft van hun kiezers. De grootste bedreiging voor het Vrije Westen zijn struisvogelpolitici zoals Benjamin. Als hij nu nog niet inziet dat het woke-discours totalitaire neigingen heeft en steeds dominanter én agressiever wordt, dan hoop ik oprecht dat deze man volgend jaar niet herverkozen raakt. Hij had trouwens al maar 2044 voorkeurstemmen bij de laatste verkiezingen. Zelfs ik haalde als nobele onbekende een pak meer stemmen dan Benjamin en ik stond helemaal onderaan de lijst.
De woke beweging wil een pensée unique opleggen en het vrije debat doodmaken! Zwarte Piet, het Kerstfeest, negerinnentetten, blank, het moet allemaal verdwijnen. Geslachtsveranderingen en pedofilie daarentegen moeten verheerlijkt en gepromoot worden. Woke is dan ook werkelijk toxisch, en hoe drastischer de acties, hoe groter de weerstand gelukkig zal worden. Praat maar eens met de gewone man in de straat, en u zult zien dat de meerderheid anti-woke is en daar trek ik me dan ook aan op.
Politici die niet ten volle weten waar het over gaat en dan een mening formuleren op basis van het buikgevoel zijn het echte gevaar voor de democratie. Blijf u daarom steeds uitspreken tegen deze onzin, want elk zaadje dat wordt geplant kan uitgroeien tot een grote en stevige boom. Laat ons er samen voor zorgen dat politici zoals Benjamin niet langer het Vrije Westen kunnen bedreigen. Afspraak in 2024, ondertussen blijf ik genieten van negerinnentetten…
Steven Arrazola de Oñate
Om naar goede gewoonte te eindigen met een vrije tribune van prof Rik Torfs
Rik Torfs krijgt Prijs voor de Vrijheid: ‘Het recht om zich beledigd te voelen is onderhand absoluut’
Vrije Tribune - 22/03/2023 Rik Torfs
Dit is de toespraak die Rik Torfs zaterdag 18 maart hield bij de ontvangst van de Prijs voor de Vrijheid, hem uitgereikt door denktank Libera.
https://doorbraak.be/rik-torfs-krijgt-prijs-voor-de-vrijheid-het-recht-om-zich-beledigd-te-voelen-is-onderhand-absoluut/
Gustave de Molinari-lezing Als de Prijs voor de Vrijheid toen had bestaan, had ik me er als kind graag kandidaat voor gesteld. Elke morgen, wanneer ik de speelplaats van de school betrad, besefte ik helder dat ik niet meer naar buiten mocht tot het bevrijdende belsignaal had weerklonken. Ik herinner me hoe ik op mooie lentedagen naa…