Hypocriete houdingen: klimaatactivisten vs. politici

Vandaag om 13:00 uur verzamelen verschillende (vooral linkse) bewegingen bij het Noordstation voor hun Klimaatmars. Ze eisen concrete acties tegen de opwarming van de aarde. De klimaatactivisten zijn zo geïndoctrineerd dat ze oprecht geloven dat voeding voor planten, CO2, wegnemen, goed is voor onze planeet. Daarenboven geloven ze dat wanneer dit zou lukken, het klimaat dat al miljarden jaren verandert, opeens niet meer zou veranderen. In Brussel zal het straks zeker niet warm worden, aangezien het momenteel aanzienlijk kouder is dan gebruikelijk voor deze tijd van het jaar. Persaandacht zullen ze daarentegen voldoende krijgen, daar moet je niet aan twijfelen. De timing van deze mars is duidelijk geen toeval, aangezien het samenvalt met de lopende klimaattop COP28 in Dubai, waar het weer uiteraard gunstiger is. De plaats is echter naar mijn mening best cynisch gekozen. Het land waar de conferentie wordt gehouden drijft op een onuitputtelijke laag fossiele brandstof. De voorzitter van de klimaattop, de sultan van de Verenigde Arabische Emiraten, is tevens de baas van de maatschappij die de olie uit de grond haalt en hij wil deze top vooral gebruiken om lucratieve oliedeals te sluiten.

Officieel gaat deze top over het klimaat maar het werkelijke doel is de zoektocht naar 100 miljard dollar op jaarbasis om te besteden aan de herverdeling van rijkdom onder het mom van “Climate Justice”. Daarvoor komen meer dan 70 000 politici en andere aandachtshoeren van over gans de wereld, veelal met privéjets, gezellig samen gedurende bijna twee weken op deze zoals gewoonlijk exotische plaats. Voor onze planeet draait de “groene” hysterie steeds meer uit op een fiasco. Door de dwaze inzet op zon en wind, die er uiteraard niet altijd zijn, en door de sluiting van kerncentrales schakelen steeds meer EU-landen opnieuw over op meer steenkool. Anders gaat het licht uit en zitten hun burgers in de kou. Een beetje lachwekkend, toch? Op deze top is er trouwens wel voor de eerste keer een bocht gemaakt en lijkt men eindelijk beseft te hebben dat kernenergie wel degelijk nodig zal zijn de volgende decennia. Tussen de meer dan 70 000 bezoekers die er dit jaar verwacht worden, zullen er ook 170 Belgen zijn. Zij hebben dus meer geluk dan hun vrienden die vandaag in Brussel de koude moeten trotseren.

Gisteren las ik in De Morgen dat de linkse betogers nogal eerlijk waren over hun beweegredenen om vandaag te protesteren: Klimaatjongeren van het eerste uur stomen zich klaar voor betoging zondag: ”Klimaat en Palestijnse zaak zijn niet los van elkaar te zien”. Eigenlijk is dit zowel grappig als tragisch, deze jongeren zien de oprichting van de staat Israël als de oorzaak van de klimaatcrisis? Op het eerste zicht zou u kunnen denken dat deze mensen lijden aan een mentale aandoening en die kans is inderdaad niet onbestaande. Ergens zijn ze echter wel consequent. Die mensen zijn namelijk niet echt voor het klimaat, ze zijn wel voor degrowth en verpaupering. Klimaatactivisme en marxisme zijn dan ook duidelijk niet los van elkaar te zien. Voor hen is de juiste levenswijze opdringen dan ook belangrijker dan de planeet redden. Ze beseffen echter meestal niet dat ze misbruikt worden door “rechtvaardige herverdelers” die een nieuwe goudmijn hebben ontdekt. Het klimaat leent zich immers tot taksen, taksen en taksen… Dat zal de volgende jaren nog zeer pijnlijk duidelijk worden.

De betogers vandaag zullen alleszins in hun nopjes zijn want ze zijn nog aan het nagenieten van het nieuws van het klimaatarrest van eerder deze week. Het Hof van Beroep in Brussel verstrengde donderdag de klimaatdoelstellingen voor de federale, Vlaamse en Brusselse overheid. Het arrest bepaalt zelfs dat we nog verder moeten gaan dan wat Europa ons heeft opgelegd en dit is natuurlijk de natte droom van alle kneusjes die vandaag in Brussel verzamelen. Ook de pers reageerde euforisch en noemde het klimaatarrest een "gamechanger". Gelukkig en zeer terecht is het dit allesbehalve. Het verandert niet meteen veel, omdat de Vlaamse regering in cassatieberoep gaat. Moest ze dat verliezen, worden dwangsommen mogelijk wanneer de broeikascijfers voor 2024 bekend zijn. Dat maakt dat een eventuele vervolgzaak over dwangsommen wellicht ten vroegste ergens in 2026 kan worden ingeleid. De journalisten en de aanwezigen vandaag in Brussel kennen dan ook het verschil niet tussen een vonnis en een arrest.

Ik moet wel bekennen dat ik blij ben dat het uitgerekend Zuhal Demir (N-VA) is die naar Cassatie trekt. De laatste jaren heeft ze een aantal minder intelligente stellingen geponeerd maar stilaan lijkt toch ook bij haar het boerenverstand te zijn teruggekeerd. Ze gaat bijvoorbeeld ook niet naar Dubai en ze heeft goed uitgelegd waarom. Cassatieberoep is trouwens ook de evidentie zelve. We mogen immers geen rechterlijke beslissingen tolereren die ingaan tegen het Europees recht en tegen de Belgische Grondwet. Het is ook niet aan wereldvreemde rechters om te bepalen welk beleid een land of regio moet volgen. Ik maak me dan ook allerminst druk over dit arrest dat in de nabije toekomst zeer terecht naar de prullenbak zal verwezen worden.

Helaas hebben onze Belgische politici de laatste jaren ook onze kerncentrales naar de prullenbak verwezen en dat is een gigantische fout gebleken. Ik herinner me nog levendig de discussies die in 2018 bij zowel Jong Vld als Open Vld werden gehouden. Ik was daar toen de enige die tijdens vergaderingen openlijk pleitte voor het langer openhouden van onze kerncentrales alsook voor de investering in nieuwe moderne centrales. Iedereen vond mijn analyses nogal dwaas. Ze begrepen niet dat ik nog wou inzetten op een technologie “uit de vorige eeuw”. De toenmalige voorzitter Gwendolyn Rutten zei dit toen letterlijk op een congres dat jaar. Ze maakte er ook een breekpunt van voor de toekomstige regering waarvan ze toen nog dacht premier te kunnen worden. Nagenoeg Iedereen binnen Open Vld vond toen dat we enkel moesten inzetten op groene energie. Ik wist niet wat ik hoorde. Ik vond het toen al behoorlijk angstaanjagend dat mensen die zo onwetend zijn zoveel invloed hadden op de toekomst van ons allemaal. Het was toen nog mijn hoop dat ik dit een andere richting kon uitduwen maar in de zomer van 2021 begreep ik dat dit ijdele hoop was en verliet ik die partij en de actieve politiek.

Helaas zijn we nu vijf jaar later en hebben al deze believers van groene energie hun zin gekregen. Er kwam een regering met Groen en zij wilden de geschiedenis ingaan als de partij die de kernuitstap heeft gerealiseerd. Dit geluid brachten de verschillende Vivaldi-partijen trouwens unisono. Omdat ze ook beseften dat groene energie alleen niet ging volstaan werd ook ingezet op nieuwe gascentrales. Dat deze gigantisch slecht zijn voor ons milieu en net de CO2-uitstoot van ons land gigantisch zouden verhogen mocht vooral niet luidop gezegd worden. Ik heb het ook niet in de media zien passeren maar sinds 2022 was er voor de eerste keer in 20 jaar ook terug meer C02-uitstoot. Deze maakte een einde aan een daling die al 20 jaar bezig was. Ondertussen bleven ze echter wel roepen dat de CO2-uitstoot naar beneden moest. Je kan nauwelijks hypocrieter zijn dan deze Vivaldi-excellenties.

Ondertussen is er helaas een nieuwe ramp is in de maak. De windmolens zijn niet te onderhouden, vernietigen de natuur en het milieu en brengen te weinig op. Deze kwestie, nauwelijks belicht in de media, wordt echter langzaamaan opgemerkt door onze beleidsmakers. Er is een aarzelende verschuiving gaande naar het verlengen van de levensduur van kerncentrales. Zelfs de partij Groen zet voorzichtig een koerswijziging in, hoewel ze hier moeilijk over communiceren en het toewijzen aan de oorlog in Oekraïne. Het is natuurlijk verleidelijk om de schuld elders te leggen.

Ook premier Alexander De Croo (Open Vld) begint stilaan te beseffen dat hij de leugens niet kan volhouden en verandert nu ook het geweer van schouder. Afgelopen week stelde hij voor om de levensduur van de kerncentrales niet met tien maar twintig jaar te verlengen. Natuurlijk schuift hij het probleem graag voor zich uit want hij vindt het een opdracht voor de volgende regering. Enkele dagen later ging zijn partijvoorzitter Tom Ongena nog een stapje verder en stelde voor dat de volgende regering (ja, opnieuw niet de huidige) de bouw van nieuwe kerncentrales zou moeten voorbereiden. Het gaat dan niet om de klassieke reactoren, verduidelijkt hij in De Tijd, maar om small modular reactors (SMR), die kleiner en wendbaarder zijn dan hun voorgangers. Exact hetgeen ik voorstelde in 2018. Maar toen werd ik weggezet als een debiel. Het kan verkeren wist Bredero al heel lang geleden.

Uiteraard ben ik ergens tevreden dat er nu voortschrijdend inzicht is. Ze zullen het weldra vermoedelijk ook zo gaan verkopen. Tijdens de coronacrisis pasten ze deze tactiek trouwens ook toe. Toch vind ik het belangrijk om nog even terug te komen op het brokkenparcours van de liberalen. Alles begon fout te lopen toen de regering Verhofstadt besloot om de reeds afbetaalde kerncentrales te verkopen aan de Fransen. Ze hebben toen de elektriciteitsmarkt "geliberaliseerd" door een staatsmonopolie om te zetten naar een de facto monopolie waar de Franse staat de hoofdaandeelhouder van is. Elk jaar lachen ze zich in Parijs nog steeds rijk door onze dwaze fout van twintig jaar geleden. Het was dan ook onkunde van de bovenste plank. Nadien werd beslist dat kerncentrales bij wet moesten verboden worden en begonnen ze ook effectief met het sluiten van deze centrales. Gewezen Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert liet eind 2021 nog optekenen dat je een lijk dat dood is niet kan blijven reanimeren. Hij vond het dom en gevaarlijk om de huidige centrales nog langer te blijven gebruiken. Nog geen twee jaar later wil zijn premier ze niet tien maar zelfs twintig jaar langer openhouden. Opnieuw zou ik Bredero kunnen citeren.

Daarnaast beweren de liberalen nu dat ze ook nieuwe centrales willen bouwen. De wet die kerncentrales verbiedt bestaat echter nog steeds en vooralsnog lijken ze daar niets aan te willen doen. De volgende regering moet het allemaal maar oplossen blijkbaar. U moet het mij vergeven maar ik geloof niet meer in hun sprookjes. De verkiezingen komen dichterbij. Sinds de 100% leugenachtige beloftes in de burgermanifesten van Verhofstadt is het de traditie bij Open Vld om het tegenoverstelde te beloven van wat ze echt doen. Na de verkiezingen tellen alleen nog de postjes. Ik hoop oprecht dat genoeg mensen hiermee rekening zullen houden bij de verkiezingen volgend jaar. Een verderzetting van de huidige federale regering kan ons land, haar inwoners en onze portemonnee niet meer aan.

Steven Arrazola de Oñate