De afgelopen jaren heeft Duitsland, ooit de economische motor van Europa, te lijden gehad onder een reeks van politieke beslissingen die hun industrie op de rand van de afgrond hebben gebracht. Dit is het resultaat van een energiebeleid dat niet realistisch is en de basis vormt van een bredere crisis die zich door heel Europa verspreidt. De recente beslissing van Volkswagen om enkele fabrieken te sluiten en duizenden banen te schrappen is een illustratie van de verwoestende gevolgen van deze beleidskeuzes. Wanneer politici verkeerde beslissingen nemen, zijn het de gewone mensen die de prijs betalen. En dit is daar een duidelijk voorbeeld van.
De Groene Transitie, gepresenteerd als een oplossing voor de klimaatcrisis, lijkt in werkelijkheid een vernietigende impact te hebben op de Europese industrie. De zogenoemde 'net zero'-politiek, door de EU doorgeduwd, leidt tot "zero jobs" in Duitsland en andere Europese landen. Men kan zeggen dat de groene transitie volgens plan verloopt, maar het is duidelijk dat dit plan vooral destructief is voor de economische kracht van Europa. Terwijl de Chinese economie floreert, mede dankzij westerse investeringen en technologische overdracht, zakt de Europese industrie steeds verder weg in de misère.
Helaas worden we geleid door politici die uitblinken in het schieten in eigen voeten. Naast een dwaas groen beleid, dat de industriële motor van Europa al flink heeft verzwakt, hebben ze ervoor gekozen om ook in onze andere voet te schieten met de sancties tegen Rusland. Deze sancties, die bedoeld waren om Rusland te treffen, hebben echter het tegenovergestelde effect gehad. Rusland lijkt sterker dan ooit, terwijl de Europese economie nu aan de rand van de afgrond staat. De sancties hebben niet alleen een cruciale afzetmarkt afgesneden, maar ook de energieprijzen opgedreven, waardoor onze industrie kreunt onder de last. Wat bedoeld was als een straf voor Rusland, heeft voor Europa zelf een economisch nekschot opgeleverd.
De gevolgen van dit beleid blijven zich opstapelen. Het einde van kernenergie in Duitsland en de steeds hogere kosten voor energie, veroorzaakt door de keuze voor duurder LNG in plaats van goedkope Russische energie, hebben de productieprijzen fors opgedreven. Voor bedrijven als Volkswagen, Mercedes en BMW is het een uitdaging om in deze context te blijven concurreren. En dit is nog maar het begin, zoals veel analisten voorspellen: meer banenverlies, lagere lonen en verdere de-industrialisatie liggen in het verschiet.
En laten we niet vergeten dat Duitsland ook een rol speelt als speelbal van Amerikaanse geopolitieke belangen. Washington heeft Duitsland effectief gedwongen de stekker uit Nord Stream te trekken, terwijl goedkope Russische energie voorhanden was. In plaats daarvan moet Duitsland nu energie importeren via derde landen zoals India, tegen veel hogere kosten. Deze afhankelijkheid van Amerikaanse beslissingen heeft de Duitse economie verder verzwakt.
Wat zeker ook een belangrijke rol heeft gespeeld, is het besluit van de Duitse Groenen om kernenergie resoluut af te wijzen. Ondanks dat kernenergie een stabiele en relatief schone energiebron biedt, was dit geen optie voor de Duitse politiek. Dit heeft geleid tot een explosieve stijging van de energiekosten, die vooral de industrie zwaar heeft getroffen.
Terwijl de EU haar destructieve Green Deal-beleid verder doorvoert, blijft de vraag hoe lang de Europese economie dit nog kan volhouden. De ondergang van de Duitse industrie zou niet alleen een ramp betekenen voor Duitsland, maar ook voor de welvaart in heel West-Europa. De strategische blunders van de Europese leiders hebben de concurrentiepositie van het continent zwaar ondermijnd, en we zullen dit allemaal binnenkort cash betalen in de vorm van armoede, ellende, en mogelijk zelfs onderdrukking en oorlog.
Maar ondanks de donkere wolken aan de horizon, is er hoop. Mensen beginnen zich steeds meer bewust te worden van de gevolgen van dit beleid. De kritische geluiden nemen toe en er is een groeiend besef dat de huidige koers moet worden bijgesteld om een totale economische ineenstorting te voorkomen. Het is nog niet te laat om een weg terug te vinden naar rationele beleidskeuzes die rekening houden met zowel milieu als economische realiteit.
De toekomst van Europa hangt volledig af van ons vermogen om te leren van de fouten die ons tot deze crisis hebben gebracht en om een nieuwe koers te kiezen. Hoewel de huidige situatie somber lijkt, biedt het ook een kans om opnieuw na te denken over onze aanpak. De zogeheten groene agenda, die vaak zonder kritische reflectie wordt opgelegd, heeft niet alleen onze economieën verzwakt maar ook de levensstandaard van veel Europeanen bedreigd. Hoe sneller we deze gevaarlijke en eenzijdige benadering achter ons laten, hoe sneller we kunnen beginnen met het herstel. Door op een genuanceerde manier het gesprek aan te gaan en anderen bewust te maken van de gevolgen van het huidige beleid, kunnen we samen verandering teweegbrengen. Doe dit dan ook zoveel mogelijk in uw eigen omgeving. We moeten het 'groene vergif' uit onze maatschappij bannen – niet de intentie om het milieu te beschermen, maar de destructieve ideologie die zonder oog voor realisme wordt doorgedrukt. Alleen dan kan Europa weer gezond worden en een toekomst tegemoet gaan waarin economische voorspoed hand in hand gaat met een duurzame aanpak.
Steven Arrazola de Oñate
Comments